Op 22 augustus 1986 werd in Leidschendam de 89-jarige mevrouw Kolstee-Sluiter door wurging vermoord. Bij de hoogbejaarde vrouw werden enkele cheques ontvreemd, waarvan men aannam dat deze later door de dader werden geïnd. De politie gebruikte deze cheques voor een handschrift-onderzoek onder de verzorgsters van mevrouw Kolstee-Sluiter. Omdat het handschrift van Post gelijkenissen vertoonde met de handtekening op de cheque, kwam zij als verdachte in beeld.

De conclusie van de commissie luidde dat het oorspronkelijke onderzoek in de zaak en de daarop gevolgde onderzoekshandelingen en beslissingen zodanige onvolkomenheden vertoonden dat niet gesproken kon worden van een correcte, volledige, betrouwbare en evenwichtige presentatie van het onderzoek en de resultaten daarvan aan de rechter.

De Hoge Raad bepaalde in 2009, 22 jaar na de veroordeling van Ina Post, dat de strafzaak in zijn geheel over moest. Deze nieuwe behandeling vond plaats door het gerechtshof Den Bosch. Op 6 oktober 2010 werd zij door het gerechtshof alsnog vrijgesproken. 

Platenproducer van de Laar werd op 10 november 1981 met een schotwond in z’n hoofd aangetroffen in zijn woning in Hilversum. Hij overleed hieraan drie dagen later. Hunnik werd twee jaar na de moord gearresteerd en bekende aan de politie dat hij Van de Laar, met wie hij een kortstondige seksuele relatie had gehad, gedood had. Hij trok zijn bekentenis later in.

Op verzoek van Hunniks advocaten is opnieuw onderzoek gedaan naar de moord. Het nieuwe feitenonderzoek heeft geen enkele bevestiging opgeleverd van de bekentenis van de veroordeelde, zo maakte de advocaat-generaal vorig jaar bekend, terwijl de twijfels over het waarheidsgehalte ervan zijn vergroot.

Hunnik was tijdens de verhoren zwaar onder druk gezet door de politie, zei hij. Hij had psychische problemen, maar wist zeker dat hij de moord niet had gepleegd.

De ene rechercheur, een grote grijsaard, kwam heel intimiderend over. Zei dat ik niet mocht roken. En dan weer wel. En dan weer niet. Die andere deed lief en dan schopte de eerste weer bijna de poten onder mijn stoel vandaan.”

Het misdrijf is inmiddels verjaard en de drie mensen die in de nieuwe verklaringen van de getuigen worden genoemd, kunnen niet meer worden vervolgd. Een van hen is al overleden. 

De Bredase restaurantmoord betreft een moord in het Chinees restaurant Peacockin in de nacht van 3 op 4 juli 1993 in de Nederlandse stad Breda. Oma Mok, de 56-jarige moeder van de eigenaar van het restaurant, werd vermoord in de keuken van het restaurant. De inhoud van de gokkast werd ontvreemd.

Na een tip werden zes verdachten gearresteerd, drie vrouwen van 19, 20 en 21 en drie 19-jarige mannen. De vrouwen legden een bekennende verklaring af, de mannen bleven ontkennen. In hoger beroep kregen de mannen elk tien jaar gevangenisstraf, de vrouwen kregen tot twee jaar wegens medeplichtigheid.

De getuigenverklaringen werden 2012 echter in twijfel getrokken (zie ook de pagina : getuigen(verklaringen) en op 18 december 2012 heeft de Hoge Raad bepaald dat het gerechtshof in Den Haag de strafzaak opnieuw moet behandelen.

De Zes van Breda zijn door het gerechtshof in Den Haag opnieuw veroordeeld voor de roofmoord op 'oma Mok' in Breda in 1993. Het betekent geen eerherstel voor de drie mannen en drie vrouwen, die zeggen onschuldig te zijn en forse gevangenisstraffen hebben uitgezeten.

via @meesterhenkvink 2015

Op 2 september 1998 drongen overvallers de villa van een 63-jarige Arnhemse vrouw binnen, die op dat moment een 33-jarige vriendin op bezoek had. De mannen dwongen de vrouwen om op bed te gaan liggen en schoten hen door het hoofd. De 63-jarige overleed; de andere vrouw raakte zwaargewond. De overvallers gingen er vandoor met wat bankpasjes en een portemonnee.

Negen mannen die celstraffen van 5 tot 12 jaar kregen wegens het doodschieten van een Arnhemse vrouw, zijn onterecht bestraft.

In deze geruchtmakende zaak uit 1998 is sprake van een gerechtelijke dwaling, vergelijkbaar met de Puttense moordzaak of de Schiedammer parkmoord.

Volgens onderzoekers zijn de veroordelingen vrijwel helemaal gebaseerd op valse bekentenissen van één van de daders, die zelf een celstraf van 5 jaar kreeg.